பிள்ளையார் கதை பாடல் 2

யாழ்ப்பாணத்துச் சுன்னாகம் அ.வரதபண்டிதர் அவர்கள் இயற்றிய

பிள்ளையார் கதை 402 - 610
முருகன் அவதாரம்
ஈங்குஇது நிற்க இவ்விர தத்துஇயல்   402
ஓங்கிய காதைமற் றொன்று உரை செய்வாம் 
கஞ்சநான் முகன் தரும் காசிபன் புணர்ந்த 
வஞ்சக மனத்தாள் மாயைதன் வயிற்றிற் 
சூரன் என்று ஒருவனுந் துணைவருந் தோன்றி 
ஆர்கலி சூழ்புவி அனைத்தையும் அழித்தே 
சீருடைச் சுவர்க்கத் திருவளங் கெடுத்தும் 
புரந்தரன் முதலிய புலவரை வருத்தியும் 
நிரந்தரந் தீய நெறிநடத் துதலால் 410

ஆயிரங் கண்ணனும் அமரரும் முனிவரும் 
நீஇரங்கு எமக்கென நெடுங்கரங் கூப்பி 
இரசத கிரிஉறை இறைவனை வணங்கி 
வரமிகுஞ் சூரன் வலிமைகள் உரைக்கச் 
சுடர்விடு மணிமுடிச் சூரனை வெல்லக் 
கதிர்விடு வடிவேல் கரதலத்து ஏந்தும் 
புதல்வனைத் தருவோம் போமின் நீர் என 
அமரர் கோனுக்கு அரன்விடை கொடுத்துச் 
சமரவேல் விழித் தையலுந் தானுங் 
கூடிய கலவியிற் கூடாது ஊடலும் 420

ஓடிய வானோர் ஒருங்குடன் கூடிப் 
பாவகன் தன்னைப் பரிவுடன் அழைத்துச் 
சூரன் செய்யுந் துயர மெல்லாம் 
ஊர் அரவு அணிந்தோற்கு உரையென உரைப்பக் 
காமனை யெரித்த கடவுளென் றஞ்சிப் 
பாவகன் பயமுறப் பயமுனக்கு ஏதென 
உற்றிடுங் கரதலத்து உன்னையே தரித்தான் 
நெற்றியின் நயனமும் நீயே ஆதலிற் 
குற்றம் அடாது கூறுநீ சென்றென 
வானவர் மொழிய மற்றவன் தானுந்  430

தானும் அச் சபையில் தரியாது ஏகி 
எமை ஆளுடைய உமையா ளுடனே 

அமையா இன்பத்து அமர்ந்துஇனிது இருந்த 
பள்ளி மண்டபம் பாவகன் குறுகலும் 
ஒள்ளிய மடந்தை ஒதுங்கி நாணுதலுந் 
தெள்ளிதிற் பரமனுந் தேயுவைக் கண்டே 
ஆறுமுகப் பிள்ளையை அவன்கையில் ஈதலும் 
வறியவன் பெற்ற வான்பொருள் போலச் 
சோதி நீள்முடிச் சுடரோன் கொணர்ந்து 
வாத ராசன் மலர்கையிற் கொடுப்ப 440 

நீதி யோடு நின்று கையேந்திப் 
போதநீள் வாயுவும் பொறுக்க ஒண்ணாமல் 
தரும்புனற் கங்கை தன்கையில் கொடுப்பத் 
தரும்புனற் கங்கையுந் தாங்க ஒண்ணாமற் 
பொருந்திரைச் சரவணப் பொய்கையில் வைப்பத் 
தண்ஆர் வதனத் தாமரை ஆறுங் 
கண்ஆறு இரண்டுங் கரம் ஈராறுந் 
தூண் எனத் திரண்ட தோள் ஈராறும் 
மாண் அயில் ஆதி வான்படை யுங்கொண்டு 
ஆறுமுகக் கடவுள் அங்கு அவதரித் திடலும் 450

மறுகிய உம்பர் மகிழ்ந்துஉடன்கூடி 
அறுமீன் களைப்பால் அளித்தீர் என்றுஅனுப்ப 
ஆங்கவர் முலையுண்டு அறுமுகன் தானும் 
ஓங்கிய வளர்ச்சி உற்றிடு நாளில் 
விமலனும் உமையும் விடையுகைத்து ஆறு 
தலைமகன் இருந்த சரவணத்து அடைந்து 
முருகுஅலர் குழல் உமை முலைப்பால் ஊட்ட 
இருவரும் இன்பால் எடுத்துஎடுத்து அணைத்துத் 
தேவர் தம்படைக்குச் சேனா பதியெனக் 
காவல்கொண்டு அளிக்கக் கதிர்முடி சூட்டி  460

அயில்வேல் முதற்பல ஆயுதங் கொடுத்துத் 
திசையெலாஞ் செல்லுந் தேருமொன்றுஉதவிப் 
பூதப் படைகள் புடைவரப் போய்நீ 
ஓதுறும் அவுணரை ஒறுத்திடு என்றனுப்ப 

இருளைப் பருகும் இரவியைப் போலத் 
தகுவரென்று அவரைச் சமரிடை முருக்கிக் 
குருகுபேர் பெறுங் குன்றமுஞ் சூரன் 
மருமமுந் துளைபட வடிவேல் விடுத்தே 
யாவரும் வியப்புற இந்திரன் மகளாந் 
தேவகுஞ் சரியைத் திருமணம் புணர்ந்திட்டு 470

அமரர் கோனுக்கு அமருலகு அளித்துக் 
குமர வேளுங் குவலயம் விளங்க 
அமரா வதியில் அமர்ந்து இனிது இருந்தான் 
சமரவே லுடைச் சண்முகன் வடிவுகண்டு 
அமரர் மாதர் அனைவரும் மயங்கி 
எண்டருங் கற்பினை இழந்தது கண்டே 
அண்ட ரெல்லாம் அடைவுடன் கூடி 
மாதொரு பாகனை வந்துஅடி வணங்கி 
மருமலர்க் கடம்பன் எம் மாநகர் புகாமல் 
அருள்செய வேண்டும்நீ அம்பிகா பதியென  480

இமையவர் உரைப்ப இறையவன் தானுங் 
குமரனைக் கோபங் கொண்டுமுன் முனியக் 
காவல்கொண்டு எம்வினை கட்டறுத்து அருளுஞ் 
சேவலங் கொடியோன் தேசம் போகத் 
திருந்திழை உமையாள் அருந்துயர் எய்தி 
வருந்திமுன் னிற்க மங்கையைப் பார்த்து 
மங்கை நீதான் வருந்துதல் ஒழிகுதி 
அங்கையாற் சூதெறிந்து ஆடுவோம் வாவென 
வென்றதுந் தோற்றதும் விளம்புவார் யாரெனக் 
குன்றமென் முலையாள் கூறிய சமயம்  490

புற்றுஅரவு அணிந்த புனிதனைக் காணஅங்கு 
உற்றனன் திருமால் ஊழ்வினை வலியாற் 
சக்கிர பாணியைச் சான்றெனக் குறித்து 
மிக்கதோர் சூது விருப்புடன் ஆடச் 
சாயக நேருந் தடநெடுங் கருங்கண் 
நாயகி வெல்ல நாயகன் தோற்ப 
இன்பவாய் இதழ் உமை யான்வென்றேன் என 
எம்பெரு மானும் யான்வென்றேன் என 

ஒருவர்க் கொருவர் உத்தரம் பேசி 
இருவருஞ் சாட்சியம் இவனைக் கேட்ப  500 

மாமனை வதைத்த மால்முகம் நோக்கிக் 
காமனை யெரித்தோன் கண்கடை காட்ட 
வென்ற நாயகி தோற்றா ளென்றுந் 
தோற்ற நாயகன் வென்றா னென்றும் 
ஒன்றிய பொய்க்கரி உடன் அங்கு உரைப்பக் 
கன்றிய மனத்தொடு கவுரி அங்குஉருத்து 
நோக்கிநீ இருந்தும் நுவன்றிலை உண்மை 
வாக்கினில் ஒன்றாய் மனத்தினில் ஒன்றாய் 
மைக்கரி யுரித்தோன் வதனம் நோக்கிப் 
பொய்க்கரி யுரைத்த புன்மையி னாலே  510

கனலென வயிற்றிற் கடும்பசி கனற்ற 
நிலமிசைக் குருட்டு நெட்டுடற் பாம்பாய்க் 
கடகரி முகத்துக் கடவுள் வீற்றிருக்கும் 
வடதரு நீழலிற் கிடவெனச் சபித்தாள் 
முளரிகள் பூத்த முகி்ல் நிறத்து உருப்போய்த் 
துளவு அணி மருமனுந் துணைவிழி இழந்தே 
ஆண்டு அரைக் கணத்தில் ஆயிரம் யோசனை 
நீண்டபைப் பாந்தள் நெட்டுடல் எடுத்து 
வளர்மருப்பு ஒன்றுடை வள்ளல் வீற்றிருக்குங் 
கிளர்சினை ஆலின் கீழ்க்கிடந் தனனால்   520

திரிகடக் கரியின் திருமுகக் கடவுளும் 
வழிபடும் அடியார் வல்வினை தீர்த்தே 
எழில்பெறு வடமரத் தின்கீழ் இருந்தான்

விநாயகசட்டி விரதம்  524 - 569  
கம்ப மாமுகத்துக் கடவுள்தன் பெருமையை 
அம்புவி யோருக்கு அறிவிப் போம் என 
உம்பர் உலகத்து ஓரெழு கன்னியர் 
தம்பநூல் ஏணியில் தாரணி வந்து 
கரிமுகக் கடவுளைக் கைதொழுது ஏத்திக் 

கார்த்திகைக் கார்த்திகைக் கழிந்தபின் னாளில் 
ஆர்த்த கலிங்கத்து அணியிழை வாங்கி  530

இருபத் தோர் இழை இன்புறக் கட்டி 
ஒருபோது உண்டி உண்டு ஒரு மனமாய் 
வேதத்து ஆதியும் பூமியில் எழுத்தும் 
ஆதி விநாயகற்கு ஆன எழுத்தும் 
மூன்றெழுத்து அதனால் மொழிந்த மந்திரமும் 
தேன்தருங் குழலியர் சிந்தையுட் செபித்தே 
உரைதரு பதினாறு உபசா ரத்தால் 
வரைமகள் மதலையை வழிபாடு ஆற்றி 
இருபது நாளும் இப்படி நோற்று 
மற்றைநாள் ஐங்கர மாமுகன் பிறந்த 540

அற்றைநாள் சதயமும் ஆறாம் பக்கமுஞ் 
சேரும் அத் தினத்தில் தெளிபுனல் ஆடி 
வாரண முகத்தோன் வதிபெருங் கோயில் 
சீர்பெற மெழுகித் திருவிளக் கேற்றிக் 
குலவுபொற் கலைகள் கொடு விதானித்து 
உலர்பல தொடுத்திடு மாலைகள் ஆற்றிக் 
கொலைபுரி வடிவேற் குகற்குமுன் வருகை 
மலைமுகக் கடவுளை மஞ்சனம் ஆட்டிப் 
பொற்கலை நன்னூற் பூந்துகில் சாத்திச் 
சொற்பெறு சந்தனச் சுகந்தம் பூசிக் 550 

செருந்தி சண்பகஞ் செங்கழு நீரொடு 
குருத்து மல்லிகை கோங்கொடு பிச்சி 
கருமுகை புன்னை கடிகமழ் பாதிரி 
மருவிரி ஞாழல் மகிழ் இரு வாட்சி 
தாமரை முல்லை தழையவிழ் கொன்றை 
பூமலர் நொச்சி பூத்தமைக் குவளை 
காந்தள் ஆத்தி கடம்பு செவ்வந்தி 
வாய்ந்த நல்எருக்கு மலர்க்கர வீரம் 
பச்சிலை நொச்சி படர்கொடி அறுகு 
முத்தளக் கூவிளம் முதலிய சாத்தித் 560 

தூப தீபங்கள் சுகம்பெறக் கொடுத்தே 
அப்பம் மோதகம் அவல் எள் ளுண்டை 
முப்பழந் தேங்காய் முதிர்மொளிக் கரும்பு 
தேனுடன் சர்க்கரை செவ்விள நீருடன் 
பால்நறு நெய்தயிர் பருப்புடன் போனகங் 
கற்பகக் கடவுள் களித்திடத் திருமுன் 
பொற்புறப் படைத்துப் பூசனை பண்ணி 
நோற்பது கண்டு நோலாது இருந்த 
பாப்புரு வாகிய பஞ்சா யுதனும் 
யாப்புறு கொங்கையீர் யானும் நோற்பேன் என 570

ஆங்கு அவன் தனக்கும் வேண்டுவது அளித்துப் 
பாங்கொடு இவ்விரதம் பரிந்து நோற்பித்தார் 
அண்டர் நாயகனாம் ஐங்கரன் அருளால் 
விண்டுவும் பண்டுஉள வேடம் பெற்றே 
உஞ்சைமா நகர்புகுந்து உமையொடு விமலன் 
கஞ்சநாள் மலர்ப்பதங் கைதொழு திடலும் 
பஞ்சிமென் சீறடிப் பார்ப்பதி நெஞ்சின் 
வெஞ்சினம் மிகுந்து விமலனை நோக்கி 
யான் இடுஞ் சாபம் நீங்கியது ஏதென 
மானெடுங் கண்ணி மணிக்கதவு அடைப்ப 580 

இறையவன் இதற்குக் காரணம் ஏதென 
மறிகடல் துயிலும் மாயவன் உரைப்பான் 
பிறைமருப்பு ஒன்றுடைப் பிள்ளைஅன்று எனக்குத் 
தந்தருள் புரிந்த தவப்பயன் ஈதெனச் 
சிந்தை மகிழ்ந்து தேவர் தேவனும் 
பூங்கொடி அடைத்த பொன்தாழ் நீங்கச் 
சாங்குமுன் உரைத்த சக்கர பாணி 
இக்கதை சொல்ல அக்கணி சடையனும் 
மிக்கநல் விரதம் விருப்புடன் நோற்றபின் 
மாதுஉமை அடைந்த வன்தாழ் நீக்கி  590

நாதனை நணுகிட நம்பனும் நகைத்தான் 
தானோ வந்தது நகையா னதுவெனத் 
தேன்நேர் மொழியாள் தெளியக் கூறென 
நன்மதி நுதலாய் நானிலந் தன்னில் 

உன்மகன் நோன்பின் உறுதி அறிந்து 
சிந்தை மகிழ்ந்து சிரித்தேன் யானென 
அந்தமில் அரனை ஆயிழை வணங்கிப் 
பொருஞ் சூர் அறவேல் போக்கிய குமரன் 
வரும்படி யானும் வருத்தி நோற்பேனென 
இறையவன் கதைசொல ஏந்திழை நோற்றபின் 600 

குறமட மகளைக் குலமணம் புணர்தோன்
சுடர்வடி வேலோன் தொல்வினை தீர்ந்து 

தாதுமை வண்டுஉழுந் தாமத் தாமனை 
மாதுமை யாளை வந்து கண்டனனே 
கண்ணநீ கண்ணிலாக் கட்செவி ஆகுஎனக் 
தண்நறுங் குழலுமை சாபமிட் டதுவும் 
அக்கு நீறணியும் அரன்முதல் அளித்த 
விக்கின விநாயகன் விரதம் நோற்றுஅதன்பின் 
சுடர்க்கதை ஏந்துந் துளவ மாலையன் 
விடப்பணி யுருவம் விட்டு நீங்கியதும்   610